Reflections

Reflectie jaar 1

In je rol van onderzoeker

In het eerste semester van dit jaar heb ik al een aantal verschillende onderzoek vaardigheden geleerd. Zo had ik al geleerd: een essay te schrijven bij de vakken Schrijfacademie en English literature and culture, een paper te schrijven bij het vak gedragswetenschappen en een onderzoeksverslag te schrijven bij het vak cognitiewetenschap. In het tweede semester heb ik deze verschillende vaardigheden verder weten te ontwikkelen.

Bij het vak Moderne Geschiedenis heb ik een schrijfopdracht gemaakt, waarbij ik inzicht kreeg in de manier van onderzoeken bij Geschiedenis. Ik moest bijvoorbeeld langs bij het Utrechts Archief en een beeldbron van het Utrechts Archief gebruiken bij mijn schrijfopdracht, waardoor er een beter beeld ontstond hoe er geschiedkundige bronnen worden gevonden en gebruikt. De geschiedkundige bronnen zijn uiteraard zeer van belang bij onderzoek binnen het vak Geschiedenis en hielpen daarom bij het inzicht krijgen in de onderzoeksmethode van het vak.

Voor de vakken die ik gevolgd heb in de vierde periode moest ik binnen het gebied van de literatuurwetenschappen een paper schrijven. Binnen Globalisering mocht ik echter alleen secundaire bronnen gebruiken, omdat ik niet zelf onderzoek mocht uitvoeren aan de hand van primaire bronnen. Binnen Basiscursus Letterkundig Onderzoek moest ik juist wel een primaire bron gebruiken, en van daaruit een onderzoek uitvoeren. Doordat bij beide vakken de discipline literatuurwetenschappen werd aangehouden en er toch wel een andere onderzoek vaardigheid werd getest, heb ik nu wel veel inzicht opgedaan in het vak en hoe er onderzoek wordt gedaan in dit vakgebied.

Wat mij in dit jaar opgevallen is aan de onderzoek vaardigheden en eisen bij verschillende disciplines, is dat er bij de disciplines binnen de geesteswetenschappen en sociale wetenschappen uitgegaan wordt van het gebruik van bronnen. Het belang van bronnen, en de waarde die hieraan wordt gehecht, is veel duidelijker geworden in dit jaar. Je mag als onderzoeker alleen conclusies trekken uit bronnen en je mag je eigen analyse er op los laten bij het wetenschappelijke betoog. Je eigen idee of mening hoort hier niet in thuis, wat ik in het eerste semester juist wel meer geleerd heb te doen. Bij de Schrijfacademie en bij English literature and culture bijvoorbeeld, was het verwerken van je eigen mening in je essay wel de bedoeling. Bij het wetenschappelijke betoog, of paper, was dit niet de bedoeling. Je moet je eigen mening erbuiten laten en je kan je eigen idee eigenlijk alleen erin verwerken als je het kan onderbouwen met bronnen.

In je rol van (toekomstig) specialist

In mei heb ik mijn hoofdrichting moeten kiezen, en ik heb hierbij gekozen voor een richting binnen de hoofdrichting Moderne Letterkunde, namelijk Literature in Conflict. Ik wilde graag Psychologie combineren met Literatuur, en mijn eerste idee was om twee hoofdrichtingen te doen. Dit was helaas niet mogelijk doordat veel vakken op hetzelfde moment gegeven werden en dus heb ik er uiteindelijk voor gekozen om binnen Moderne Letterkunde het keuzepakket Brains & Bodies te kiezen. Dit keuzepakket verbindt de literatuurwetenschappen op een bepaalde manier met Psychologie. Mijn droombaan is om iets te doen waarbij ik zowel psychologie als literatuur kan gebruiken, al weet ik nog niet precies hoe dat te combineren is. Wellicht als ik de vakken heb gevolgd uit dit keuzepakket, dat ik een beter idee heb hoe literatuur en psychologie te combineren is.

Ik heb dit jaar meerdere vakken gevolgd die mee hebben geholpen bij het kiezen van mijn hoofdrichting. De vakken English literature and culture en Basiscursus Letterkundig Onderzoek hebben geholpen bij het verkrijgen van meer inzicht in de literatuurwetenschappen. Door het volgen van English literature and culture kwam ik tot de conclusie dat ik het erg leuk vind om een essay te schrijven over een boek en om het boek verder te analyseren, in dit geval The Blind Assassin.

De vakken Introductie Gedragswetenschappen en Inleiding tot de Cognitiewetenschap hebben ook geholpen met de keuze. Ik kwam namelijk tot de conclusie dat ik toch wel iets met psychologie naast literatuurwetenschappen wilde doen. Ik vond het erg leuk om toch zelf ook onderzoek te kunnen doen, zoals ik bij het vak Inleiding tot de Cognitiewetenschap had gedaan. Daarbij kan je met behulp van psychologie nog meer de cultuur verklaren die in het boek voorkomt, of de fenomenen verklaren die in het boek voorkomen.

Daarnaast heb ik mijn keuze voor een groot deel ook gemaakt bijvoorbeeld met behulp van een vriendin die de studie Film- en literatuurwetenschappen volgt in Leiden, waardoor mijn interesse voor literatuur weer werd aangescherpt. Zij vertelde over veel vakken die zij volgde en wij voerden aan de hand van haar colleges ook discussies over boeken die zij moest lezen en waarvoor zij een essay moest schrijven.

In je rol van intellectueel

Vakken zoals Basiscursus Letterkundig Onderzoek, Introductie Gedragswetenschappen of Moderne Geschiedenis zijn allemaal vakken die bij een andere discipline horen. Zij hebben verschillende onderzoek vaardigheden en dragen allemaal bij aan mijn ontwikkeling als interdisciplinair denker. Vooral het vak Globalisering heeft ervoor gezorgd dat ik een goed idee heb van de verschillende manieren van onderzoeken bij de disciplines.

Zo wordt bij sociale wetenschappen een fenomeen vooral uit een bepaalde theorie verklaard, waarbij (soms) ook de theorie wordt getest door een onderzoek uit te voeren. Zo heb ik bij het vak gedragswetenschappen een bepaald fenomeen moeten verklaren, namelijk exhibitionisme, met behulp van een bepaalde theorie, de psychodynamische benadering. En bij het vak Inleiding tot de Cognitiewetenschap heb ik een echt onderzoek moeten uitvoeren om het fenomeen ‘change blindness’ te verklaren.

Bij de geesteswetenschappen wordt met behulp van verschillende bronnen, en dus ook verschillende theorieën een verschijnsel verklaard, waarbij er een literatuuronderzoek kan worden gedaan met primaire en secundaire bronnen. Zo heb ik bij de Basiscursus Letterkundig Onderzoek aan de hand van het boek ‘De stille kracht’, een primaire bron, een nota geschreven over de hybridisatie in de roman aan de hand van secundaire bronnen. Wat hierbij verschillend is, is dat bij de geesteswetenschappen alleen literatuuronderzoek als methode wordt aangehouden, bij de sociale wetenschappen zijn er verschillende methoden die gebruikt kunnen worden zoals participerende observatie of een experiment. Ook kan er bij de geesteswetenschappen meer een eigen theorie worden gecreëerd aan de hand van verschillende bronnen en heb ik het gevoel dat bij de sociale wetenschappen de theorie meer vast is gelegd en je je hier meer aan moet houden. Je voert een experiment uit om de theorie te bewijzen, niet om een eigen theorie op te stellen, naar mijn idee.

Het vak Inleiding tot de Cognitiewetenschap verbindt al allerlei verschillende disciplines, zoals Kunstmatige Intelligentie en Psychologie, met elkaar en de cognitiewetenschap is eigenlijk een samenstelling van deze verschillende disciplines. En het vak Basiscursus Letterkundig Onderzoek laat zien op welke manieren er allemaal onderzoek gedaan kan worden binnen de literatuurwetenschappen. Het vak Introductie Gedragswetenschappen verbindt en laat ook verschillende gebieden zien binnen Psychologie.

Naast dat ik vakken heb gevolgd die zelf al veel verschillende kanten laten zien van disciplines, kunnen er ook links worden gelegd tussen verschillende vakken. Voornamelijk heb ik de kennis van vakken gebruikt bij andere vakken, zo heb ik de manier van schrijven bij de Schrijfacademie veel gebruikt bij andere vakken. Het formuleren van mijn eigen mening is veel makkelijker geworden door het volgen van de Schrijfacademie. Het vak Globalisering en mijn artikel heb ik gebruikt voor het schrijven van mijn nota. In mijn artikel van Globalisering had ik het namelijk over hybridisatie, en ook in mijn nota heb ik hybridisatie gebruikt om mijn onderzoek uit te voeren. Ik koos uiteraard dit fenomeen, omdat ik me er al in verdiept had voor mijn artikel van Globalisering.

In je rol van professional

Goed kunnen samenwerken is uiteraard erg belangrijk voor het doen van een onderzoek, of voor het schrijven van een verslag. Bij het vak Globalisering heb ik dan ook meer geleerd over samenwerken. Bij andere vakken, al eerder dit jaar, heb ik ook al moeten samenwerken. Dit samenwerken is voor mij nooit zo’n groot probleem, ik probeer altijd mijn eigen taak goed te doen en probeer zoveel mogelijk andere groepsleden te helpen mocht het bij hen niet goed gaan.

Bij Globalisering kwam er nog wat meer bij, we kregen namelijk allemaal een eigen individuele rol buiten het schrijven van het artikel. Mijn individuele rol was de hoofdredactie, samen met een ander groepslid. Gelukkig was mijn redactiegroep erg makkelijk in het inleveren en het halen van de deadlines, het was hierdoor geen zware taak de deadlines op te stellen en redactiebijeenkomsten te plannen. Ik heb hier wel veel geleerd over samenwerken, aangezien iedereen met elkaar rekening moest houden dat er een bepaald moment was dat alles af moest zijn. Op het moment dat iemand namelijk zijn stuk dan nog niet af had, had de rest daar last van. Gelukkig was er niemand in mijn groep die pas op het laatste moment alles ging schrijven, waardoor de samenwerking een stuk makkelijker ging. Iedereen wist ook al waar zijn artikel over ging en kon meer inhoudelijke vragen stellen aan elkaar of iets wel klopte bijvoorbeeld.

Dit jaar heb ik veel verschillende vakken gevolgd, waarbij ik veel geleerd heb over de manier van onderzoeken en hoe er wordt nagedacht in dat vakgebied. Ik heb ontdekt welke vakken ik leuk vond en welke ik minder leuk vond, bijvoorbeeld heb ik ontdekt dat ik het vak Natural Hazards niet leuk vond. Het kwam hierbij voornamelijk omdat er geen verplichte bijeenkomsten waren, zoals een werkgroep en ook geen echte deadlines. Voor mij werkt het erg goed als er duidelijke deadlines gesteld worden en er bepaalde verplichtingen zijn. Dat was bij dit vak niet het geval en daardoor was er voor mij ook minder duidelijkheid wat er precies gedaan moest worden voor een bepaalde les, waardoor de les onduidelijk was.

Reflectie 3

Dit jaar heb ik de hoofdrichting Moderne Letterkunde gekozen en naar mijn idee heb ik nog niet zo enorm veel geleerd over het onderzoek dat verricht wordt in mijn discipline. Althans, als ik dit alleen zou baseren op de vakken die ik gevolgd heb. Bij het interview dat ik heb moeten doen met iemand uit mijn discipline voor de Denkacademie heb ik wel meer duidelijkheid gekregen over de manier waarop er onderzoek gedaan kan worden. Ik heb hieruit, en natuurlijk ook wel een beetje uit de vakken, begrepen dat de cultuur heel erg van belang is. Het gaat niet zozeer om statistiek of echte theorieën waarop gebouwd kan worden, Moderne Letterkunde is eigenlijk een flexibele discipline. De conclusie uit een bepaald onderzoek, waarbij een literair werk onderzocht wordt, kan veranderen als dezelfde tekst vanuit een andere context gelezen wordt. Bij andere disciplines is dit minder het geval, zeker bij disciplines uit de bèta richting. Deze disciplines bouwen veel meer op een theorie, en op bewijsbare statistiek. Eigenlijk kan alles bij Moderne Letterkunde nog een keer onder de loep genomen worden en staat er niks (of niet veel) vast.

Bij Moderne Letterkunde moeten de literaire werken onderzocht worden in het kader van de cultuur. Ik heb gedurende dit jaar al veel verschillende literaire werken moeten lezen en analyseren aan de hand van de context (zoals de context van Bloody Sunday), en ik denk dat ik hierdoor in staat ben om een onderzoek zelfstandig uit te voeren. Ik weet echter niet of ik in staat ben om het onderzoek zodanig uit te voeren dat ik denk dat iemand anders hier iets mee kan. Hier heb ik ook wel het meeste moeite mee gehad dit jaar, om te kijken hoeveel waarde er precies ligt bij het onderzoeken/analyseren van een literair werk.

Bij de Denkacademie moesten we een interdisciplinair onderzoek uitvoeren, en dit bleek toch nog wel veel lastiger dan ik in eerste instantie had gedacht. Vorig jaar bij Globalisering hadden we al een beginnetje gemaakt met multidisciplinariteit, maar ik had niet verwacht dat de stap van multi- naar interdisciplinariteit nog zo groot zou zijn. Ik denk wel dat ik veel heb geleerd in dit jaar door de Denkacademie, bijvoorbeeld dat zelfs als de disciplines dicht bij elkaar staan dat niet wil zeggen dat ze ook makkelijk te integreren zijn. Er moet bij interdisciplinair onderzoek veel meer rekening gehouden worden met de andere disciplines, en dit maakt het lastiger om je eigen pad goed te kunnen volgen.

Bij ons interdisciplinaire onderzoek hadden we drie disciplines, waarvan we in eerste instantie eigenlijk dachten dat het makkelijk zou zijn om een gemeenschappelijk thema te bedenken waar iedereen iets in kwijt kon. Dit bleek toch nog wel veel lastiger, de drie disciplines hadden veel overeenkomsten maar er werd in de drie disciplines wel op een hele andere manier onderzoek gedaan. Bij mijn discipline wordt de nadruk voornamelijk gelegd op de manier waarop iets betekenis kan hebben, bij de discipline Filosofie werd er voornamelijk de nadruk gelegd op het ‘wat’ of ‘waarom’ van het betreffende thema. Die twee disciplines verschilden daarin best wel van elkaar, en het was in eerste instantie ook lastig om tot een gezamenlijke conclusie te komen.

Bij samenwerkingen neem ik meestal een iets andere rol op mij dan hoe ik echt ben. De rol die ik bij samenwerkingen normaal gesproken op me neem, is meer een leidende rol. Of het is eigenlijk meer een overlap tussen de analyzer en controller-rol. De rol die mij werd toebedeeld door mijn mede onderzoekers bij het voeren van het interdisciplinaire onderzoek bij de Denkacademie was de analyzer rol. Dit klopt ook heel erg bij mijn persoonlijkheid over het algemeen. Naar mijn idee waren we alle drie wel wat meer de analyzer dan iets anders, maar was dit wel een mengsel met de controllerrol. Niemand nam echt de leiding over het algemeen, de leidende rol was flexibel. Iedereen nam op een bepaald moment meer de leidende rol op zich. Dit zorgde ervoor dat het eigenlijk best wel makkelijk ging met de samenwerking, zeker meer naar het einde. In eerste instantie hadden we nog wel wat moeilijkheden met dat iedereen op tijd zijn eigen stuk inleverde zodat er met zijn drieën nog naar gekeken kon worden. Hier hebben we uiteindelijk wel een oplossing voor gevonden, namelijk dat we dan gewoon een dag eerder de deadline voor ons individuele stuk zouden stellen. Hiermee was het probleem ook meteen opgelost en hadden we het uiteindelijke onderzoeksverslag heel erg op tijd af.

Al voor de Denkacademie was ik aan het nadenken over mijn hoofdrichting, en of ik die nog wel echt heel leuk vond. De vakken die ik namelijk dit jaar gevolgd had, vond ik niet heel erg leuk en was niet het veld waarin ik verder zou willen werken. Bij de Denkacademie zelf kwam ik er verder achter, dat ik misschien toch een andere richting op wilde gaan. Ik vond de keuze vorig jaar voor een hoofdrichting ook al heel lastig, en zat eigenlijk vast tussen twee hoofdrichtingen. Hier ben ik toen uiteindelijk mijn huidige hoofdrichting gaan doen, maar ik ben dit jaar (vanaf de tweede periode) veel meer gaan kijken naar de andere hoofdrichting, namelijk Cognitieve Neurobiologische Psychologie. Tijdens de Denkacademie heb ik eigenlijk besloten om toch deze hoofdrichting te gaan volgen volgend jaar en niet meer mijn huidige hoofdrichting.

Ik heb de afgelopen tijd, voornamelijk dit jaar, ook gemerkt dat mijn sociale vaardigheden verbeterd zijn doordat ik dit jaar bij een studentenvereniging ben gegaan en in verschillende commissies op het moment bezig ben. Ik merk hierdoor dat het veel makkelijker wordt om mijn mening te geven, bijvoorbeeld ook in de les, en het is makkelijker geworden om me te verwoorden. Ik ben door veel vergaderingen te volgen veel extraverter geworden dan ik eerst was, en durf veel makkelijker de confrontatie aan te gaan.

Ik ben dit jaar veel meer bezig geweest met extra curriculaire activiteiten, zowel in Utrecht als in Den Haag. In Utrecht ben ik bezig met het organiseren van de Liberal Education Student Conference, en in Den Haag ben ik bezig met het organiseren van een festival. Ik vind het wel belangrijk dat ik veel doe voor, aan de ene kant mijn eigen wijk, en aan de andere kant dat ik me inzet voor internationale activiteiten. Dit jaar doe ik dit eigenlijk allebei. Ik denk dat het goed is om je te realiseren dat het leggen van internationale contacten belangrijk is voor je eigen ontwikkeling en je hierdoor ook verder komt met het oplossen van problemen, zoals we bij de Liberal Education Student Conference beginnen hiermee. Aan de andere kant moet je volgens mij ook niet de connectie met je eigen wijk verliezen, vandaar dat het goed is om ook bijvoorbeeld een festival te organiseren waarbij de meeste input vanbinnen de wijk komt. Ik wil in de toekomst doorgaan met het organiseren van dergelijke activiteiten, zowel lokaal als internationaal, en hierdoor een goed beeld krijgen van wat er speelt in je samenleving/omgeving.

Slotreflectie

In jaar 2 van mijn studie, 2017-2018, heb ik besloten om van hoofdrichting te veranderen. De keuze om van de hoofdrichting Literatuurwetenschap naar Cognitieve en Neurobiologische Psychologie te switchen is een keuze geweest die mij heel ver gebracht heeft. Hierdoor ben ik zelf veel steviger in mijn schoenen gaan staan, evenals dat ik door twee hoofdrichtingen te hebben begonnen ook veel beter weet wat direct het verschil is tussen de meer Alpha kant en de meer Beta-Gamma kant van de wetenschap. Voor mij werd dat verschil erg duidelijk door het verschil in theorieën die aangehouden worden.

Bij de vakken die ik gevolgd heb voor Literatuurwetenschap werden er zeker ook theorieën geformuleerd, echter zijn deze theorieën naar mijn mening minder gedetailleerd en minder bindend dan een theorie bij Cognitieve en Neurobiologische Psychologie. De theorieën die er gehanteerd worden in de Literatuurwetenschap zijn wat zweveriger en hier kan wat losser mee omgegaan worden. Daadwerkelijke basistheorieën zijn er eigenlijk niet, wat in de Cognitieve en Neurobiologische Psychologie eerder wel aan de hand is. Dit komt dan echter ook wel doordat er in de Cognitieve en Neurobiologische Psychologie meer houvast bestaat in de vorm van verscheidene hersengebieden waarvan het doel van dit gebied middels een theorie wordt verklaard. Zoals in het vak Neuroscience of Social Behavior and Emotional Disorders waar het beloningssysteem in de hersenen gelinkt werd aan obsessief-compulsieve stoornis (zie Downloads: Neuroscience of Social Behavior and Emotional Disorders). Over het beloningssysteem in de hersenen is al erg veel bekend en dit maakt het dan ook makkelijker om bepaalde hersengebieden te kunnen linken aan stoornissen of gedrag.

Nu heb ik bij de Literatuurwetenschap uiteraard voornamelijk op literatuur gefocust, waarbij niet echt duidelijke alom geldende theorieën op toe te passen zijn. Aangezien er hier voornamelijk gefocust wordt op reviews van het betreffende literaire werk. Wel is er een bepaalde terminologie die toegepast wordt. Bijvoorbeeld in de vakken ‘Basiscursus Letterkundig Onderzoek’ en ‘English Literature and Culture’ gebruikte ik de termen hybridisatie en ‘unreliability’ (onbetrouwbaarheid) (zie Downloads: Basiscursus Letterkundig Onderzoek & English Literature and Culture). Dit zijn termen die op meerdere literaire werken toe te passen zijn, omdat de terminologie meer als het algemene gezien kan worden dan bijvoorbeeld de theorieën die in bepaalde reviews aangehaald worden. De term hybridisatie kan nog in meer disciplines gevonden worden. Zo heb ik in het vak Cognitieve Neurowetenschappen ook hiermee te maken gehad (zie Downloads: Cognitieve Neurowetenschappen). In de posteropdracht die ik voor dit vak moest doen, vertelde ik over robot Sophia die het burgerschap kreeg. Hybridisatie betekent letterlijk een vermenging van bloed, en in de Literatuurwetenschappen zijn er verschillende andere vormen van hybridisatie (denk aan culturele of raciale hybridisatie).

Binnen de psychologie wordt er meer van de biologische hybridisatie gesproken. Binnen het vak Cognitieve Neurowetenschappen zou ik dit dan ook nog eens kunnen linken aan een andere vorm van hybridisatie, namelijk een vermenging van mens en object (i.e. robot Sophia met burgerschap). Bij de sociale vakken die ik gevolgd heb in mijn studie, ligt de focus vaak op een maatschappelijk probleem (zie Downloads: Introductie Gedragswetenschappen en Sociale Cognitie). De terminologie die gebruikt wordt in sociale vakken is niet direct anders dan die gebruikt wordt in de beta vakken die ik voor mijn hoofdrichting gevolgd heb. Echter, het wordt wel op een andere manier benaderd. In de beta vakken binnen mijn hoofdrichting (zie Downloads: de Minor) wordt er veelal gefocust op hoe bepaalde gedragskenmerken middels veranderingen in het brein kunnen worden verklaard. In de meer sociale vakken wordt eigenlijk hetzelfde concept behandeld, alleen dan op louter gedragsniveau.

De specialisatie die ik binnen Liberal Arts and Sciences gevolgd heb, is Cognitieve en Neurobiologische Psychologie. Bij deze hoofdrichting heb ik aardig wat verschillende vakken gevolgd, waarbij ook andere vaardigheden geleerd zijn. Zo heb ik drie vakken gevolgd die te relateren zijn aan de methoden en statistieken binnen de Cognitieve en Neurobiologische Psychologie (zie Downloads: Toepassing van Onderzoeksmethoden). Bij het vak Toepassing van Onderzoeksmethoden leerde ik bijvoorbeeld hoe data uit een onderzoek geanalyseerd moet worden. Hier kregen wij data tot onze beschikking, en konden wij kiezen welke data wij wilden gebruiken om een paper over te schrijven waarbij wij de data ook analyseerden. Daarbij kan ik met de minor Social Neuroscience de meeste inzichten die ik verkregen heb nader uitleggen. Hier heb ik vier vakken gevolgd, waarbij ik bij de eerste kennis heb verkregen in de verschillende stoornissen die te linken zijn aan Social Neuroscience (zie Downloads: Neuroscience of Social Behavior and Emotional Disorders). Binnen dit vak moesten wij een bepaalde stoornis linken aan hersengebieden. Dit moesten wij doen door uit te zoeken welke hersengebieden met elkaar gelinkt worden middels bepaalde systemen. Er zijn namelijk bepaalde theorieën over wat met elkaar gelinkt kan worden in het brein, en deze links moesten wij uitzoeken en in verband brengen met de bepaalde stoornis. Bij het tweede vak werden wederom de methoden en technieken opgediept die gebruikt kunnen worden in de psychologie (zie Downloads: Methods & Techniques). Daarnaast leerden wij voornamelijk ook hoe die verschillende technieken samen het beste te gebruiken zijn, zoals het combineren van EEG en fMRI bijvoorbeeld waarbij dan zowel de spatiële als de temporele resolutie goed zijn.

De laatste twee vakken in de minor waren een voorbereiding op de scriptie en de scriptie zelf. Met de eindscriptie ben ik op moment van schrijven nog bezig. Bij de scriptie ben ik samen met twee andere studenten bezig om te onderzoeken hoe en of de mind perception (en taken gerelateerd hieraan) ten opzichte van robots verandert wanneer mensen meer informatie krijgen over de betreffende robot. De minor is goed te omschrijven als een geheel pakket waarmee ik veel verschillende kanten van de hoofdrichting beter heb geleerd, het kan dan gezien worden als een verdieping in de psychologie. Veel van de inzichten die ik verkregen heb tijdens de minor, had ik al wel eerder verkregen bij andere vakken (zoals Klinische Neuropsychologie of Kennismaking met of Toepassing van Onderzoeksmethoden). Zoals ik eerder kort benoemde, denk ik dat ik door het op een later stadium toch veranderen van hoofdrichting erg veel geleerd heb. Ik heb hierbij een toch lastige keuze moeten maken door zeker een jaar vertraging op te moeten lopen. Daarnaast vond ik het ook lastig zelf aan te moeten geven dat ik een andere hoofdrichting wilde gaan doen, waarbij ik ook zelf meer een vakkenpakket samen moest stellen. Hierdoor heb ik echter wel geleerd om goed geïnformeerd keuzes te maken en om hulp te vragen wanneer dit nodig is. Ik maakte deze keuze voornamelijk doordat ik niet zeker wist wat ik precies met de hoofdrichting Literatuurwetenschap kon doen. Met de hoofdrichting Cognitieve en Neurobiologische Psychologie weet ik net iets beter de richting waar ik op zou willen gaan.

Over het algemeen ben ik door het volgen van Liberal Arts and Sciences veel zelfstandiger geworden, omdat hierbij veel meer zelf te regelen valt dan bij een andere studie waar het studiepad al veel meer vast ligt. Bij Liberal Arts and Sciences moet je als student wel veel zelf uitvogelen en uiteraard is er veel hulp beschikbaar maar je moet hier ook wel om vragen als je dit nodig hebt. Ik heb tijdens deze studie ook erg geleerd om kleine doelen te stellen, om realistische doelen te stellen en zo goed met mijn tijd om te gaan. Ik heb gemerkt dat als ik tijdens een vak bepaalde doelen die ik had gesteld niet haalde, ik zelf ook niet gemotiveerd was om verder eraan te werken. In het begin stelde ik dan ook te grote en enthousiaste doelen, zoals het samenvatten van elk hoofdstuk voordat de les begon. Als ik hier dan geen tijd voor had, liep ik achter en liep vanzelf alle stof om samen te vatten op. In sommige gevallen gaf mij dit erg veel stress en werd het lastiger om echt nog de motivatie te vinden om door te gaan. Ik heb hier dan ook wel ongeveer twee jaar geleden, vlak voor de Corona crisis, hulp voor gezocht en ik heb heel goed naar mezelf gekeken wat ik precies wilde. Ik heb nu geleerd om meer de stress juist wel toe te laten en dit om te zetten in iets positiefs waardoor ik nu juist ook beter werk op het moment dat ik wat meer stress voel omdat de noodzaak er dan meer is. Ook heb ik geleerd dat het niet erg is om te falen, zolang je maar wel het probeert. Het proberen heb ik erg moeten leren, ik maakte dan liever het tentamen niet dan dat ik ervoor faalde. In de afgelopen anderhalf jaar heb ik hier wel veel meer van geleerd, en heb ik mezelf gedwongen wel tentamens te maken ook al voelde ik me er niet goed over. Wat bleek, voor de meeste tentamens haalde ik hartstikke goede cijfers. Ik denk dan ook dat ik mezelf ervoor wel wat te kort heb gedaan door op te geven. Ik zat op dat moment ook zeker niet lekker in mijn vel waardoor het allemaal lastiger was.

Door de Corona crisis heb ik vorig jaar mijn interdisciplinaire scriptie gedeeltelijk online moeten schrijven (zie Downloads: Interdisciplinaire Scriptie). Het grootste gedeelte van het disciplinaire deel was wel al geschreven, maar juist alle interdisciplinaire delen moesten nog afgemaakt worden. Dit maakte het allemaal wel wat lastiger, doordat we nu alle meetings via online-vergaderprogramma Microsoft Teams moesten houden. Echter ging het samenwerken goed. Wellicht dat doordat de meetings via Microsoft Teams werden gehouden, konden we makkelijker allemaal ook in hetzelfde document werken en konden we op die manier ook heel gestructureerd verder. In de Denkacademie in jaar 2 hebben we ons persoonlijkheidstype moeten uitvinden en dit heeft mij eigenlijk in de rest van mijn studie wel erg geholpen. Niet zozeer welk type ik heb, maar om door te hebben welke types er in mijn groepje zitten zodat ik hiermee rekening kon houden. Ik ben wel van mening dat ik doordat ik weet welke types er zijn, veel gegroeid ben in mijn sociale vaardigheden. Ik was eigenlijk altijd wel een persoon die veel op de achtergrond bleef, en dit heb ik nog steeds wel, maar ik durf nu wel steeds meer mijn eigen mening te uiten. Het helpt ook heel erg dat ik nu vakken volg waar ik me echt in interesseer.

Als LAS-student worden wij opgeleid tot interdisciplinaire burgers. Dit houdt niet alleen in dat wij afweten van meerdere disciplines en deze gezamenlijk kunnen inzetten om tot een oplossing te komen. Het betekent voor de samenleving voornamelijk dat wij opgeleid zijn om samen te kunnen werken met diverse mensen die een andere ideologie hebben. Voor het vak Toegepaste Cognitieve Psychologie (zie Downloads: Toegepaste Cognitieve Psychologie I) heb ik ook meegedaan aan de Honours-on-Demand opdracht. Hierin moesten wij meedenken aan een mogelijke oplossing voor het geval dat er hinder werd ondervonden van de veranderingen in het wegennetwerk rondom Utrecht. Deze mogelijke oplossing zou eventueel zelfs daadwerkelijk toegepast kunnen worden in de praktijk. Bij deze opdracht moesten wij ook samenwerken met meerdere partijen die een wellicht net wat andere oplossing in gedachte hadden. Ook moesten wij erg rekening houden met de doelgroep die bij onze oplossing paste en of dit dan wel zin zou hebben. Mede door deze Honours opdracht, begon ik na te denken over de master Applied Cognitive Psychology. Met deze master zou ik in veel verschillende delen van de samenleving kunnen gaan werken, en oplossingen bedenken voor bepaalde maatschappelijke vraagstukken zoals een wegennetwerk-verandering. Om tot een echt goede oplossing te komen, is het van belang om ook de groepen die ermee te maken hebben erbij te betrekken op een bepaalde manier.

Ik denk dat als LAS-student ik me er veel meer bewust van ben dat voor bepaalde oplossingen meerdere kanten van het verhaal betrokken moeten worden, en dat je hierdoor ook tot een betere oplossing komt. Zoals ik aan de hand ondervonden heb bij de interdisciplinaire scriptie die ik vorig jaar geschreven heb. Deze scriptie ging over het toepassen van robots in de zorg. Door met verschillende disciplines te kijken naar dit vraagstuk, was er toch een breder idee van waar er rekening mee gehouden moet worden. De disciplines die hieraan meewerkten, zou nog niet eens echt voldoende zijn om dit vraagstuk op te lossen in de praktijk. Dus ben ik van mening dat met veel meer andere vraagstukken het ook van belang is om in elk geval met elkaar te praten voordat er tot een oplossing gekomen wordt. Zo is de Corona crisis ook een goed voorbeeld hiervan. Om tot goede oplossingen te komen, is het nodig om van verschillende groepen te horen wat zij ervan vinden. Om te horen wat in hun groep van belang is, en waar rekening mee gehouden dient te worden als dit enigszins kan.

Bij de interdisciplinaire eindscriptie moeten we los van een disciplinair deel ook de aparte disciplinaire delen aan elkaar linken en zo integratie creëren. Deze integratie bestond uit een ‘common ground’ en een ‘more comprehensive understanding’. Bij de ‘common ground’ hebben wij met zijn drieën goed moeten bedenken hoe onze disciplines er precies uit zien en hoe die met elkaar te combineren zijn binnen het onderwerp wat wij hadden. Wij hebben een aantal concepten geherdefinieerd zodat deze concepten binnen elk van onze disciplines pasten, en ook hebben wij andere technieken toegepast op bepaalde concepten of fenomenen om zo deze ook te kunnen gebruiken voor de integratie. Nadat de ‘common ground’ tussen de disciplines gecreëerd was, konden we deze toepassen om zo tot een ‘more comprehensive understanding’ te komen. Het zien van verbanden tussen de disciplines is altijd wel ingewikkeld, maar als er dan eenmaal een verband of verschil gevonden is, maakt dat het hele proces wel veel duidelijker.

Op disciplinair niveau, binnen de hoofdrichting Cognitieve en Neurobiologische Psychologie, heb ik geleerd om ook erg voorzichtig te zijn met bepaalde uitspraken. Elke uitspraak moet worden onderbouwd met andere onderzoeken. In het begin zorgde dit er bij mijzelf voor dat bepaalde papers die ik schreef onduidelijk werden, omdat ik niet goed door had wat ik wel en niet kon schrijven (zie Downloads: Inleiding Cognitiewetenschap). Nu, aan het einde, is dat veel duidelijker en heb ik ook het idee dat ik zelf veel betere eindresultaten neerzet (zie Downloads: Methods & Techniques). Ik ben dan ook beter geworden in het combineren van andere onderzoeken, en hier dan mijn eigen argument op te baseren. Het is voornamelijk voor mijzelf veel duidelijker geworden wat ik precies wil beargumenteren en hoe ik dit moet doen. Ik kan onderzoeken beter begrijpen, beter de essentie hiervan opschrijven of het juiste element van het onderzoek eruit te halen. Daarnaast ben ik op mondeling niveau ook erg gegroeid in het presenteren van onderzoek. Waar ik in het begin van mijn studie nog wel erg onzeker was over wat ik vertelde en het graag helemaal uit mijn hoofd leerde, ben ik hier nu veel zekerder over en kan ik het wat meer loslaten. Omdat ik wat beter weet wat ik wil vertellen, en niet per se hoe en in welke bewoording ik het wil vertellen, kom ik beter uit mijn woorden en wordt mijn verhaal ook beter te volgen.